Barbara Krafftówna miała wypadek przed śmiercią
Barbara Krafftówna mieszkała sama w apartamencie przy ulicy Kredytowej w Warszawie. W październiku, trzy miesiące przed śmiercią, trafiła do szpitala ze złamaną nogą. Konieczna była operacja.
Pani Barbara niefortunnie osunęła się z łóżka i doszło do tragedii. Upadając, złamała nogę i konieczna była natychmiastowa operacja - mówi "Super Expressowi" przyjaciółka artystki.
Po operacji Krafftówna nie mogła samodzielnie się poruszać, miała nogę w gipsie i wymagała całodobowej opieki, dlatego umieszczono ją w Domu Artystów w Skolimowie, gdzie wcześniej bywała dosyć często. Niedługo potem wykryto u niej COVID-19.
Początkowo nie czuła się najlepiej, ale ostatecznie udało jej się pokonać koronawirusa. Niestety, przyszły gorsze dni i Basia przestała przyjmować pokarmy. Z dnia na dzień opadała z sił. Po operacji miała mieć rehabilitację, ale niestety nie doczekała. Zasnęła i już się nie obudziła - opowiada informatorka "Super Expressu".
Państwowy pogrzeb Barbary Krafftówny
Barbara Krafftówna zmarła w nocy z 22 na 23 stycznia w wieku 93 lat. O jej śmierci poinformował ZASP. "Z wielkim żalem i smutkiem żegnamy Barbarę Krafftównę, która pozostając do ostatnich chwil wśród swoich przyjaciół w Domu Artystów w Skolimowie, odeszła dziś w nocy..." - napisano na profilu Związku Artystów Scen Polskich.
Nabożeństwo pogrzebowe odbyło się 4 lutego w Kościele Środowisk Twórczych w Warszawie. Urna z prochami złożona została do grobu w Alei Zasłużonych na Wojskowych Powązkach, choć artystka chciała być pochowana z mężem i synem.
Przed śmiercią spisała testament, w którym swoje 100-metrowe mieszkanie warte 1,5 mln zł przepisała jedynemu wnukowi, który mieszka w Kanadzie. Krewny odziedziczy również pamiątki po znanej babci.
Barbara Krafftówna jest legendą kina
Barbara Kraftówna urodziła się 5 grudnia 1928 r. w Warszawie. Już w czasie wojny uczyła się tańca i pantomimy, uczęszczała na zajęcia konspiracyjnego Studia Dramatycznego Iwa Galla. W 1945 r. na nowo podjęła naukę w Studiu, które po wojnie działało przy Teatrze Starym w Krakowie. W 1946 r. wyjechała do Gdyni, gdzie Gall objął dyrekcję Teatru Wybrzeże. Debiutowała tam w listopadzie 1946 r. rolą Rybaczki w "Homerze i orchidei", sztuce Tadeusza Gajcego. W 1947 r. zdała eksternistyczny egzamin aktorski.
Występowała w wielu polskich teatrach. W 1953 r. zadebiutowała w kinie - rolą u Jana Rybkowskiego i Jana Fethke, w "Sprawie do załatwienia". Swoje najlepsze filmowe role wykreowała u Wojciecha Jerzego Hasa - zagrała m.in. pełną liryzmu barmankę Zosię w "Złocie" (1961), wyniosłą i władczą postać pięknej Camilli de Tormez w "Rękopisie znalezionym w Saragossie" (1964) i skromną postać Jadwigi w "Szyfrach" (1966). Za najlepszą rolę Krafftówny uważa się postać aktorki Felicji, którą stworzyła w filmie Hasa "Jak być kochaną" (1962). Ten ostatni obraz przyniósł jej w 1963 r. nagrodę za wybitną kreację aktorską na festiwalu w San Francisco.
Inne role filmowe Krafftówny to m.in.: Zofia Karpińska u Leonarda Buczkowskiego w "Deszczowym lipcu" (1957), Stefka u Andrzeja Wajdy w "Popiele i diamencie" (1958), u Kazimierza Kutza - Niura w "Nikt nie woła" (1960).
Krafftówna występowała także w serialach. Dużą popularność przyniosła jej np. rola Honoraty - żywiołowej dziewczyny z Koniakowa, którą aktorka zagrała u Konrada Nałęckiego w serialu "Czterej pancerni i pies". U Pawła Komorowskiego wystąpiła jako pani Makowiecka, siostra Wołodyjowskiego w "Przygodach pana Michała".
Występowała też u Jana Pietrzaka w kabarecie "Pod Egidą" i w "Kabarecie Starszych Panów". Była laureatką bardzo wielu nagród i wyróżnień. W 1964 r. zajęła pierwsze miejsce w plebiscycie "Kuriera Polskiego" na najpopularniejszą aktorkę polskiego ekranu. W 2006 r. otrzymała Złoty Medal Gloria Artis za zasługi dla polskiej kultury. W 2007 r. zdobyła tytuł Mistrza Mowy Polskiej.
W ostatnich latach można ją było zobaczyć m.in. w trzech polskich filmach: "Rysiu" Stanisława Tyma (2007, w roli "wicehrabiny"), "Ostatniej akcji" Michała Rogalskiego (2009, jako członkinię walecznego "oddziału" utworzonego przez emerytów, byłych powstańców warszawskich) oraz "Milionie dolarów" Janusza Kondratiuka (2010).
Prywatnie Krafftówna dwukrotnie wychodziła za mąż. Jej pierwszy mąż, aktor Michał Gazda znany m.in. z filmu "Rękopis znaleziony w Saragossie", zginął w wypadku samochodowym. Drugi, dyrektor międzynarodowego instytutu do spraw emigrantów w San Francisco Arnold Seidner, zmarł pół roku po ślubie z aktorką. Syn Krafftówny mieszkał z żoną w Kanadzie. Zmarł w 2009 r.
Zobacz też:
Sąsiedzi wspominają Krafftównę. To chwyta za serce
prof. Simon: nie przygotowaliśmy się na piątą falę
